Karel Marttin

In 2018 begon mijn pensioen en zocht ik zinvol werk. Ik stuitte op een vacature bij een coöperatie waar mensen lokaal samenwerken aan doelen om een klimaatramp te voorkomen. Zeg maar… een groot verhaal handen en voeten geven: bewoners in Apeldoorn en omgeving op weg helpen stappen te zetten naar energiebesparing en duurzame opwek van stroom en warmte.

Als energiecoach bespreek ik met bewoners de mogelijkheden om gas en stroom te besparen en op een alternatieve manier warmte en/of elektriciteit op te wekken. Het is fijn om mensen te helpen en tegelijkertijd bij te dragen aan dat grote verhaal. Van elk gesprek leer ik veel en daar geniet ik van.

Ik coördineer warmtewandelingen. Met een infraroodcamera gaan we met een klein aantal (buurt)bewoners langs hun huizen. Via de camera kijken we waar de woningen warmte “lekken” en bespreken we mogelijke oplossingen. Bewoners delen hun ervaringen, geven tips en oplossingen. In een buurt, zeer lokaal, komt het gesprek op gang om te isoleren, zonnepanelen te plaatsen of misschien warmtepompen te installeren. Ik doe een stap terug en weer geniet ik van mijn werk bij deA.

Ik kwam bij deA omdat ze iemand zochten stagiaires te vinden, te begeleiden en contact te onderhouden met de onderwijsinstellingen. Dat had ik veel gedaan, dus ik was welkom. Nog steeds is dat een mooi deel van mijn werk bij deA. Voorbeelden van wat studenten bij ons hebben gemaakt: Een onderzoek naar verschillende profielen van bewoners die wij willen meenemen op de reis naar verduurzaming, een advies hoe wij onze resultaten kunnen verwoorden in doelen (Sustainable Development Goals), meting van de biodiversiteit op ons zonnepark Klarenbeek. En 100 studenten van Aventus maakten in 10 groepjes evenzoveel opzetjes voor een energiecampagne.

Eerst iets doen wat je kan (stages), dan oppakken waar coördinatie nodig is (warmtebeelden) en dan nieuwsgierig worden naar de kennis er achter (energiecoach).

Dit geeft de energie die ik na pensionering zocht.